نیک‌پی (زنجان)
نیک پی یکی از شهرهای شهرستان زنجان تابع استان زنجان در منطقه آذربایجان، ایران است.
آنچه باید بدانید ویرایش
بخش زنجانرود یا زنگانرود شامل ۹۸ روستای کوچک و بزرگ میباشد. مرکزیت شهرستان زنجانرود "نیک پی" است و در نیک پی و توابع اطراف آن در مجموع نزدیک به ۸۵۰۰ خانوار و تقریبا ۳۳۰۰۰ نفر جمعیت زندگی میکنند و همچنین جمعیت مرکز بخش (نیک پی) به تنهایی حدود ۳۲۷ خانواده و ۱۲۶۷ نفر است.
پوشش گیاهی منطقه از نوع سرد و مرطوب است و در حاشیه زنجانرود قرار دارد. از لحاظ پوشش گیاهی ، این منطقه دارای انواع گیاهان دارویی مانند بومادران ، پای غاز، گل بابونه، کاکوتی، پونه، امن کمنجی، بزوشا، خاکشیر و ... بوده دارای جانوران اهلی از قبیل گاو و گوسفند و گاو میش ، مرغ و خروس ، غاز و اردک و ... و جانوران وحشی از قبیل گرگ ، روباه و گراز و ... می باشد.
واردشدن ویرایش
گردش در شهر ویرایش
دیدنی‌ها ویرایش
- زنگان رود زنجانرود یکی از شعب رودخانه قزل اوزن است که از شهر زنجان می‌گذرد. این رودخانه با طول تقریبی ۱۲۰ کیلومتر از حدود سلطانیه واقع در جنوب خاور زنجان سرچشمه می‌گیرد و بعد از گذر از جنوب شهر زنجان در حدود روستای رجعین در کیلومتر ۸۴ شمال باختری زنجان به رودخانه قزل اوزن می‌ریزد. جریان رودخانه از جنوب خاوری به شمال باختری است و اوایل آن زاینده رود است. حمدالله مستوفی در نزهةالقلوب می‌نویسد آب زنجان رود که آن را ناج رود، ماج رود، ماخ رود، ناجر رود و ناخرود خوانند از توابع سلطانیه بر می‌خیزد و با آب کوه‌های زنجان جمع شده بر ولایت زنجان می‌گذرد و به سفید رود می‌ریزد. طول آن ۲۰ فرسنگ باشد و در این رود نیز از آغاز تا ۱۰ فرسنگ زاینده است.
این رود که در خاک شهر زنجان از میان باغات جنوبی شهر می‌گذرد در دو طرف بستر خود و تقریباً در تمام طول خود دره سر سبز باغات زنجانرود را تشکیل می‌دهد که از سلطانیه شروع و در روستای رجعین پایان می‌یابد و در این مسیر نه تنها باغات طرفین بستر رودخانه از آب این رودخانه آبیاری می‌شوند بلکه با بستن سدهای محلی موسوم به «باستیان» آب رودخانه را به جوی های منشعبه از آن هدایت می‌نمایند و به وسیلهٔ آن جوی ها باغات و کشتزارهای شهر را آبیاری می‌نماید.
- کاروانسرای نیک‌پی کاروانسرای نیک پی مربوط به دوره صفوی است و در شهرستان زنجان، بخش زنجانرود، روستای نیک پی واقع شده و از کاروانسرای به سبک چهار ایوانی دوران صفویه است. این کاروانسرا با پلان چهار گوش دارای صحن و میانسرای هشت ضلعی (غیر منظم) بوده که گرداگرد آن را حجره‌های چهارده گانه در بر داشته، برای دستیابی به اصطبل، انبارها و سایر فضاهای خدماتی در گوشه هر ضلع از صحن، میانسرا فضاهای ارتباطی وجود داشته است. در بخش خاوری این کارونسرا یک ورودی وجود داشت. در دو سمت این کارونسرا حجره‌های نگهبانان به صورت قرینه قرار گرفته بود و طاق و قوسها در این اثر تاریخی به صورت ضربی اعمال و عنصر قرینه‌سازی به زیباترین شکل بر پایه الگوی رایج در معماری سنتی ایران رعایت شده است.
از میان ویژگی‌های آشکار این اثر تاریخی، وجود فضاهایی معروف به چهار پخی در چهار ضلعی صحن و میانسرای مرکزی برای دستیابی به سایر فضاهای داخلی مانند انبارها و اصطبل بوده است.
