دیلیجان

   

دیلیجان یکی از شهرهای استان تاووش کشور ارمنستان واقع در منطقه قفقاز، آسیا است.

آنچه باید بدانید

اولین سکونت گاه ها در این منطقه در اواخر هزاره دوم و اوایل هزاره اول قبل از میلاد ایجاد شد. برخی از مجموعه‌های حفاری شده از آثار باستانی آن دوره در موزه‌های مسکو، سن پترزبورگ، تفلیس، باکو و ایروان به نمایش گذاشته می‌شوند و یادگاری در موزه زمین‌شناسی دیلیجان نگهداری می‌شود.

در دوره قرون وسطی این قلمرو متعلق به پادشاهان اشکانی بود و یکی از جنگل‌های مورد علاقه آنها و تفرجگاه تابستانی برای شکار بود. کمی بعد، در قرن سیزدهم، شهرک بوجور دیلی در اینجا تأسیس شد. صومعه های هاغارتسین و گوشاوانک بین قرن های ۱۰ و ۱۳ ساخته شده اند، به سرعت توسعه یافته و در قرون میانی به عنوان مراکز فرهنگی و آموزشی عمل کرده اند. برخی از مراکز مهم مذهبی و آموزشی دیگر مانند خانقاه جوختک وانک و خانقاه متوساوانک نیز در دیلیجان باقی مانده است.

از زمانی که این شهر در سال ۱۸۰۱ تحت حاکمیت روسیه قرار گرفت، جمعیت به تدریج افزایش یافت. یک مدرسه، کتابخانه و چندین تئاتر افتتاح شد. در نیمه دوم قرن نوزدهم، شهرت دیلیجان به عنوان یک مرکز تفریحی شروع به رشد کرد.

در طول سالهای اتحاد جماهیر شوروی، این مکان به طور گسترده به عنوان یک استراحتگاه آب و هوایی کوهستانی و بالنولوژیک شناخته می شد. قبلاً ۳۵ آسایشگاه بزرگ، سالانه میزبان ده ها هزار نفر بود. در میان افراد خلاق، نوازندگان و نقاشان محبوب بود. با این حال، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، تمام شهرت آن به سرعت محو شد، تعداد گردشگران به طور چشمگیری کاهش یافت و آسایشگاه ها و سایر زیرساخت های توریست محور دیگر رو به افول گذاشتند.  وضعیت شروع به بهبود کرده است. گردشگران (عمدتاً ارمنی‌های ثروتمند و برخی خارجی‌ها) شروع به بازگشت کرده‌اند و نفس تازه‌ای به شهر می‌دهند. هتل ها و رستوران های جدید دوباره شروع به ظهور کرده اند. هنوز نشانه های زیادی از افول وجود دارد.  احساس رها شدگی و غفلت استانی (که به نوعی ذاتی اکثر شهرهای ارمنی است) وجود دارد. با این وجود، طبیعت بکر، فضای آرام و راحت و صومعه های باستانی همچنان از نقاط اصلی دیدنی و دلایل اصلی بازدید از این شهر هستند.

•   Tourist Information Office، Tsaturyan Street. این منبعی برای مشاوره، نقشه ها و سوغاتی های ارزشمند است.  آنها همچنین می توانند راهنماهایی بیابند که می توانند بازدیدکنندگان را در سفر به پارک ملی دیلیجان همراهی کنند.  Wi-Fi در دفتر، رایانه برای بازدیدکنندگان و یک رستوران کوچک مجاور که قهوه، تنقلات و آبجو سرو می کند وجود دارد.

آب و هوا

آب و هوا	ژانویه/جنوری	فوریه/فبروری	مارس/مارچ	آوریل/آپریل	مه/می	ژوئن/جن	ژوئیه/جولای	اوت/آگست	سپتامبر	اکتبر	نوامبر	دسامبر
بیشترین دما (°C)	3	3	8	14	19	23	26	26	22	17	10	4
کمترین دما (°C)	-6	-6	-2	2	7	10	12	12	8	4	0	-4
رطوبت (mm)	17	24	37	61	92	85	53	42	37	40	31	20
دیلیجان دارای آب و هوای سرد و معتدل است.

بهترین ماه‌ها برای سفر به دیلیجان ماه‌های اردیبهشت تا مهر است، ماه‌هایی که دلپذیرترین دما را دارند. جولای و آگوست، گرم ترین ماه ها، که میانگین حداکثر روزانه حدود ۲۶ درجه سانتیگراد را دارند. و میانگین کمینه حدود ۱۲ درجه سانتیگراد است. سردترین ماه‌ها ژانویه و فوریه با میانگین دمای پایین در حدود -۶ درجه سانتیگراد است. و میانگین دمای بالا در حدود ۳ درجه سانتیگراد. میزان بارندگی متوسط ​​تا نسبتاً کم است: می مرطوب ترین ماه با میانگین ۹۲ میلی متر و ژوئن به طور متوسط ​​۸۵ میلی متر است، اما ماه های دیگر میزان بارندگی بسیار کمتری دارند.

واردشدن

با اتوبوس

•   Bus station and taxi stand.

از مقاصد خاص:

• ایروان –  تمام خدمات برای دیلیجان از ایستگاه اتوبوس شمالی ایروان (Severny Avtovakzal) انجام می شود. می‌توانید با مارشوتکا به سمت ایجوان بروید که در بین راه در دیلیجان توقف می‌کند. همچنین خدمات مستقیم بین ساعت ۰۹:۴۰ تا ۱۷:۳۰ تقریباً ساعتی (۱۰۰۰ درام) وجود دارد.
• ایجوان –  ۱۳:۰۰، ۱۴:۰۰
• وانادزور –  ۰۸:۳۰، ۱۰:۳۰، ۱۳:۰۰، ۱۴:۳۰

با تاکسی

یک تاکسی از ایروان یک طرفه با قیمت متر استاندارد تقریباً ۱۰۰۰۰ درام هزینه خواهد داشت. احتمالاً می توانید با نرخ بهتری مذاکره کنید، مخصوصاً برای رفت و برگشت. یک تاکسی از وانادزور تقریباً ۴۰۰۰ درام است.

با تور

بسیاری از شرکت ها تورهای روزانه را از ایروان ارائه می دهند که شامل دیلیجان، هاغارتسین و گوشاوانک می شود. آنها می توانند ارزان تر از تاکسی گرفتن باشند و در روزهای ثابت هفته، صبح حرکت می کنند.

گردش در شهر

پیاده

در داخل شهر، در بیشتر موارد، "پیاده روی" بسیار آسان است.

با اتوبوس

۲ مسیر اتوبوس وجود دارد که از کارخانه کارخانه آب معدنی (که نقطه شروع پیاده روی به صومعه جوختک ونک است) شروع می شود و سپس از کل شهر عبور می کند و به انتهای دیگر آن ختم می شود.

زمان عملیات: د-ج ۰۷:۳۰-۱۸:۳۰، ش ی ۰۹:۳۰-۱۷:۳۰، تقریباً هر ½ ساعت.

با تاکسی

تاکسی در داخل شهر نباید بیش از ۶۰۰ درام هزینه داشته باشد.

اگر می‌خواهید به برخی از صومعه‌های منطقه برسید، بهترین شرط شما این است که با «تاکسی‌ها» در مورد بسته‌ای مذاکره کنید. می توانید از یکی از دفتر اطلاعات گردشگری بخواهید که در ترجمه و مذاکره به شما کمک کند، زیرا اکثر رانندگان انگلیسی صحبت نمی کنند. اگر راننده ای سعی کرد قیمت شما را تغییر دهد، کاملا خودداری کنید و در صورت لزوم موضوع را به پلیس گزارش دهید و به هیچ راننده تاکسی اعتماد نکنید.

با دوچرخه

دوچرخه‌ها را می‌توانید در مرکز اطلاعات پارک ملی دیلیجان (در مرکز مرکزی پارک در ۵۰۰ متری دوربرگردان دیلیجان، ۱۰۰۰ درام در ساعت یا ۵۰۰۰ درام در روز) یا در مرکز تاریخی "دیلیجان قدیم" کرایه کنید.

خریدن

• صنایع دستی در خیابان شرمبیان اطراف مجموعه تاریخی "دیلیجان قدیم". این خیابان دارای مغازه‌های کوچکی است که در آن صنعت‌گران مشغول ساخت صنایع دستی خود هستند. قیمت ها از ۵۰۰ درام شروع میشود.
• برای دیدن استودیوی چوب کاری او با طرح های سنتی عالی برای همه چیز، از تزئینات درخت کریسمس گرفته تا گهواره، از Revik دیدن کنید. دفتر اطلاعات گردشگری اطلاعات بیشتری در مورد خرید صنایع دستی محلی و نقاشان محلی دارد که می توانید از آنها دیدن کنید.
• فروشگاه های مواد غذایی عمدتاً در میدانی در نزدیکی ایستگاه اتوبوس و خیابان واقع شده اند   میدان اصلی شهر (1 کیلومتری شرق مجموعه تاریخی "دیلیجان قدیم".چ).
• چند شعبه بانک وجود دارد که ارز را می توان تغییر داد. همچنین حدود ۵-۷ دستگاه خودپرداز در اطراف شهر پراکنده شده است و مانند فروشگاه های مواد غذایی، یافتن آنها در نزدیکی ایستگاه اتوبوس و میدان اصلی شهر آسان تر است.

مقصد بعدی

• دره دبد – دره معروف با چندین صومعه زیبا در مجاورت آن، از جمله صومعه ساناهین و صومعه هاقپات ثبت شده در میراث جهانی یونسکو.
• ایجوان – شهری جذاب در ۲۵ دقیقه شمالی با رودخانه ای که از میان آن می گذرد و با دره زیبای پر از آبشار و با چند غار در کنار روستای ینوکوان و صومعه ماکاراوانک در نزدیکی آن.
• نویمبریان - یک شهر کوچک در نزدیکی مرز با گرجستان، دارای ۲ صومعه کوچک در مجاورت آن
• برد – اگر ترجیح می دهید به منطقه دورافتاده و زیبای شمشادین بروید، برد تنها شهر آن منطقه است و بنابراین پایگاه خوبی برای کاوش بیشتر است.
• وانادزور – سومین شهر بزرگ ارمنستان، دارای معماری صنعتی شوروی است، اگرچه دارای چند کلیسای زیبا نیز می باشد.
• ایروان – اگر از پایتخت پر جنب و جوش ارمنستان نیامده اید، منطقی ترین مکان برای رفتن است.